Ey diyarbekir, Diyarbekir!
Sana yazdığım şiirleri, saklıyorum gönlümün sevda kasamda,
Zebercetten, yakuttan, otağın kurmuşsun, havsalamda.
Anlatılmayacak kadar güzel hoş ve tatlısın,
Bir anlık firakında, visalin için ağlıyorum gizli gizli odamda.

Ey diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, sana sevdalı gönlümün, yazılmamış defteri, ve okundukça okunan kitabısın.
Sen, ariflerin meclisinde, ana teması sen olan, en manidar hitabısın.
Sen olmazsan, ben ve benim gibilerin, hayatlarının hiçbir anlamı olmaz,
Bu fani dünyada, beni cehennem narlarından azad eden, kazandığım sevapsın.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, şanı yüce Allah’ın rızasını kazanmışların, fikir ve gönül güzelliğisin,
Sen, seni canı gönülden sevenlerin rahmani birlikteliğisin,
Karanlıkları aydınlığa çeviren, İnsanlara kılavuzluk edenlerin,
Nesilden nesile asırlarca anlatılan, dillerden düşmeyen, en veciz uslarısın.

Ey diyarbekir, Diyarbekir!
Seni yazmak, asla ve asla kolay değil, çünkü sen, yazılmakla anlatılamazsın.
Sana karşı, saygıda kusur edenleri, ahde vefasızları, affetmez kucaklamazsın.
Kim havanı teneffüs etmiş, suyunu içmişse, ister istemez meftun olur sana,
Sen harikuladenin de fevkindesin. Yedi düvelin hiç birinde bulunamazsın.

Ey diyarbekir, Diyarbekir!
Sende doğmak, sende yaşamak, sende ölmek, en büyük arzu ve hevesimdir.
Bu emanet can bu tende durdukça, rahatça derinden alıp verdiğim nefesimdir.
Seni, gerektiği gibi, işin kolayına kaçmadan anlamak ise,
Yaşadığım yılların özeti, ve beni ayakta tutan en neşeli keyif ve zevkimdir.

Ey diyarbekir, Diyarbekir!
Sen anlatıldığında, bülbül misali şakıyan diller, sanki lal olur.
Senin kadri kıymetini bilmeyenler, er veya geç Allah’ından bulur.
Bereketli topraklarının nimetlerine şükretmeyenler de
Kuduz köpekler gibi, salyalar akar ağzından, sokaklarda ha bire ulur.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sana olan sevgi ve muhabbetimi her yerde aşk ve şevkle ederim ikrar.
Bir daha dünyaya gelirsem, sende yaşamak isterim tekrar ve tekrar.
Kim gerektiği gibi, kadri kıymetini bilmiyor, bilmek de istemiyorsa,
İki yakası bir araya gelmesin, yaşadıkça bu fani dünyada olsun ona dar.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Seni Fiskaya’dan temaşa etmek, yorgunluk bırakmaz bedenimde.
Sana meftun olmak, sensiz asla ve asla yaşayamamak var genimde.
Dervişlerin,veli zatların meclisinde oturursam şayet,
Hakkında söylenecek, çok manidar ve çok güzel sözlerim var benimde.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Yeşilin her tonuna sahip, hevsel bahçelerinde geçti, çocukluk ve gençlik yıllarım.
Senden ayrı yaşadığımda yorulur bal yapmaz gönül kovanımdaki arılarım.
Sende aşk ve şevkle şakır gül sevdalısı rengârenk bülbüller,
Seni mutlu edebilmek için mahirce çok kolay taşınır omzumdaki sevda barlarım.
27/Temmuz/2018