Yorulmuşum,
Bavulum kapının eşiğinde,
Kalemimde şiirler acı içinde,
Kalbim ise bir aydınlık peşinde,
Her nefes alışım ölüm döşeğinde,
Gecelerim zift karası ve karanlık,
Başlıyor bende yavaşça unutkanlık,
Gözlerim dersen her yer bulanık,
Kalp derseniz o doğuştan yaralı,
Ellerim kalemi almaya varmıyor,
Dizlerim bu bedenimi taşımıyor,
Tüm dertler gelip benimi buluyor,
Evet dostlarım yorgunum YORGUN,

Bitti bende sevda ve aşk ışıltısı,
Kulaklarımda artık ölümün fısıltısı,
Bir yere bağlamıyor kuşların cıvıltısı,
Yorgunluktan çıktı kalbimin cıvatası,
Altı delik artık dolmuyor hayat kovası,
Benimle beraber ağlıyor kızıltepe ovası,
Bilmem ne kadar kabul olur annelerin duası,
Malesef yorgunluktan sona erdi yaşam macerası,
Ey vijdansız ağlamaklı diyorum yorgunum YORGUN.

Oysa her akşam mutlaka bir şiir yazardım,
Sevda çayırlarında ceylanlar gidi koşardım,
Yaramaz çocuk misali hep güller çoşardım.
Şimdi yorgunluk ve ölümün olduğu yerdeyim,
Anladım vijdansız nefesimin son demindeyim,
Ruhum gökte bedenimle karanlık bir kabirdeyim,
Bu halime sebep olan yorgunum YORGUN...

MEHMET EMİN DAĞ
20 07 2018 /// sevgilerin şairi