gül teninde soldu akşamlar
erken baharlara hep geç kaldı demkeş kumrular

avaz sesin çarpıp duruyor pencerelere
yağmur çiseliyor bak buğulandı gözlerin yine

bir tufan mıdır sırlarını öğrenmişliğim
dipsiz mavi koylarda alabora gemim

gılgamış kadar yorgunsun ölümsüzlüğü aramaktan
hazlar tüketen ömrün mor menekşenin hercai vazgeçişlerine ram

ılık yaz yağmuru yağıyor inceden inceden
tenha hatırası ahenkli kırlangıçlar geçiyor göklerden

gül teninde soldu akşamlar
sustu içimin mor fanuslarında kuşlar

gül solup mevsim geçince
sonuna vardığım çöller dolunay

ulu çınar ağaçları altında oturup
mesnevi okursun belki belki de homeros

aradığın gılgamış ya da şems
neyi arıyorsan osun sen

bir sabah vakti pencerem
senelerce susan demkeş kumrular

ey sevgili
dallarımda açan ilk tomurcuk

gül rengi ışıklı pencereleri çoktan kapattım
arama fecrin kırmızı renginde yokoluşlarımı

gül tenindeki ılık yaz yağmurları gözyaşlarımdı
sıcak tahayyüllerle dokunamadığın

Ömriye KARATAŞ
19.07.2018