Gönül bir tatlı söz ister
Yanında kahvede olursa iyi gider
Derdi kederi unutur
Hasreti kızağa çekersin

Ey adı konulmamış sevdam
Sana ne zaman yaklaşmaya kalksam
Diyorsun ki gideceğim
Varsa gidilecek bir yerin git

Gözlerinden yaşlar sicim gibi boşalırken
Bana sırtını dayamıştın
Hani dağ gibiydim senin gözünde
Çıkan fırtınalar duruldu sakinleşti mi deniz
Artık iskele alabanda diyebilirsin

Farzet ben yokum hayatında
Sıradan biriyim senin için
Umut fakirin ekmeği deselerde
Hayaller göz kapaklarıma değdiğinde
Sensiz nefes almanın zorluğunu anladım

Cadı avına çıktı artık özlemler
Aklımın bir köşesine yerleşti sensizlik
Eğer uykular terk etmeseydi beni
Sonu mutlu biten bir sabaha
Gülerek uyanacaktık ikimiz

Hani evinizin tam karşısında
Asırlık bir çınar ağacı vardı
İsmimizin baş harflerini gövdesine kazıdım
Seni ne çok sevdiğimi bil istedim

Şimdi gecenin bir vakti
Sen kaçıncı rüyayı görüyorsun kim bilir
Gözlerimdeki yaşları elimin tersiyle silip
Dönüşü olmayan yollara düşüyorum
Ay aydınlatıyor önümü
Gökyüzünde bir tek yıldız parlıyor
O da sensin sevgili

Çıktığım bu yolda beni yalnız bırakma
Hiç kimse boşluğunu dolduramaz
Sana yazdığım şiirleri buruşturup atma sakın
İçimdeki hüznün dışa yansımasıdır
Kurşun kalemin hatırına sakla
Aylar yıllar su gibi geçer
Bir gün sende unutursun alışırsın zamanla ...





Refik
17 . 07 . 2018
İstanbul