Uzun idi asırdan bir temmuz gecesiydi,
Kutlu şehir İstanbul Fatihin sinesiydi.
Göz dikti sefiller bu ihtişama,
Niyeti bozup giriştiler tuzağa…
Heyhat !
Haksızlık ve kötülük sarmış karanlığı,
Tank olup, tüfenk olup, uçak olup...
Bir melun ki yudumlamış nifağı,
Zehir kusmaktır onun hep mizacı.
Toplanın dedi Reis bir olup inin sokağa!
Küffar ve zulüm boyun uzatmış meydana,
Halkın üstünde güç yalnız Allahtır!
Vatana uzanan el elbet kopacaktır.
Bir millet ki fışkırır gözlerinden kuvvet.
Yüreklerinde iman, yüzlerinde izzet.
Ecdat uyanmış durmuş hak yanı sıra.
Ne mümkün durmak şaştı alem duruma.
Bacılar, analar, yiğitler, çocuklar,
Oldu vatana etten bir duvar.
Yürüdüler Bismillah zalimin üstüne,
Dilde tekbir, kalpte iman ile.
Korku sardı yüzünü ansızın;
Ne izanı var ne de ruhu fasığın.
Söyleyin nasip olur mu bunlara fütuh?
Gelmiş mi cihana böyle ahmak gürüh?
Cennetin ucuz değil,
Cehennemin lüzumsuz değil...
Ya Rab!
Helaldir vatan uğruna,
Dökülen kanımız boşa değil…