Gelir Ümidiyle
Gelir Ümidiyle
Şimdi ne yapsam da kandırsam beni, Senin yokluğunda gülemiyorum. Elâ gözlerini, o beyaz teni, Anmaktan kendimi alamıyorum. Aklıma girmişsin gülüm bir kere, Mesken kurdum seni umduğum yere, Engeller de ne ki, vardır bir çare! Yüreğime merhem bulamıyorum. Ne kadar uzakta yaşarsın acep? Bilmem ayrılığa töre mi sebep? Vazgeçmez bu yiğit, sevecek ki hep, Çağrılmadığımdan gelemiyorum. Bilsen, zaman benden neler götürdü, Aldı gençliğimi pirlik getirdi. Dermansız muradım beni bitirdi, Döner ümidiyle ölemiyorum. Yusufoğlu hâlâ bilmez sonunu, Olur da bu aşktan yayılır ünü. Belki de seninle o mahşer günü, Kavuşuruz anca, bilemiyorum. Mcio |