şimdi uzansak bir taşın suya bakan yamacında
gitarında akdeniz
ayağında sakarya


sağım söğüt
solum sen
saçlarında rüzgar
gölgesinde ben..


söz, senin olsa sonra
bestesi bana kalsa
ki bana kalırsa her notanın rotasıyla bize açılan yelkenden
nakarat yapardım kendime


ah çok afedersin
iki elini beline koyan bakışlarını yerim senin
bu aş’k çok pişti sanki
az su katayım dedim

..

nerede kalmıştık,

ha evet
taşa uzanıp gitar çalarken sen
söğüdün gölgelediği ateşin eteğini sudan sakınıp
kül mayası çalacaktık
kedi düğümüne


sen bana bakma güzelim
kuşlara bak da ilhamın gelsin


şimdilik bu kadarcık yeter diyelim
çoban ateşi, kıvamına gelirken
gözlerinde topladığım çalı çırpı
balıklardan arakladığım pul
koleksiyon
biraz naz
az biraz sus
uyluk kemiğine üşüşürken rüyam
ve dudak payını bırakırken arzun
kes sesimi
nefesinle


çekirge sesine eşlik eden
ikindi vaktine müteakip

alıver beni iç’ine..