ihtiyar

ekmeği tuttu kavruk ellerin
yıllar yılı ağustos sıcağında beslenip
dost arkadaş oldu her cümlemize geç vakit
ve sıcacık istasyonlar buldu kış günlerine
gün yüzüne çıkmayı bekleyen bir gömüt

kuytularına sokulan rüzgâr gibi efil
sele serpe güç verdi serin bakışlarına
dimdik ayaklandı inatla geçömrünüzde
kulluğunda fire vermedi, Allaha şükür
her kafadan ayrı ses dünyanın ensesine

akşamın kızıllığı özlemin demini artıran
avlu önünde taranır, ayın şavkında saçlar
güneşin dostluğu gibi yakınsın düşlerine
kayıp bir ferman her kapıya kitabe asılı
efkârlanır başın, sancılanır kaygıların

sokaklar panayır, oyuncaklı çocuk gibi ellerin
halden anlayan manalı bakışını kim nerden bilsin
dağların tekbaşılığı, sırtınızda yük taşınırlığı artık
uzakların soğukluğu a/kar üstüne yılların ağırlığı
mevsimin gözesinde ağaç gazele bulanır sonunda

dizlerine sarılan tonlarca yük, göç ebe şimdilerde

İlkay Coşkun
26.05.2013