Sen yoksun bağımın gülleri soldu
Hazanda kalmışım bilsen evlâdım
Hasret benim için tozlu yol oldu
Ansızın çıkıp da gelsen evlâdım

Kınalı kırlangıç uçmaz vuruldu
Deprem oldu fay hatları yarıldı
Sabır değirmeni oda yoruldu
Birgün şu kapıyı çalsan evlâdım

Annelik ya hayalimde sararım
Uçan kuştan bile seni sorarım
Her sabah rüyamı hayra yorarım
Gelip şu gönlümü alsan evlâdım

Gözler kan çanağı firarda dizler
Yürek korlandıkca bedenim sızlar
Nasıl bir kış oldu baharlar yazlar
Buz tutan gövdemi bulsan evlâdım

Yusuf’un kuyusu bağrım derindir
Her namazda dualarım senindir
Kır şu inadı da gayrı sevindir
Bir nefes içime dolsan evlâdım

Ah yavrum bir bilsen dünümü günü
Ben nasıl çözerim bu kör düğümü
Sen zanneder oldum her gördüğümü
Anlarsın yerimde olsan evlâdım

Kul Garib’im can katansın canıma
Bu hasretlik dokunuyor kanıma
Uçarak gelirim senin yanına
Yeter ki bir selâm salsan evlâdım

Emine Çerçi