damarlarında devriye gezinen kan değil
kırmızı pelerinli bir intikam
gözlerinden şarjör şarjör paranoya sıktıran





sevişeceğin her erkek artık senin için kurban
mermer gibi bedenin ustaca kullanabildiğin bir silah
seviştiğin adamları çarmıha gerdiren





‘’gözlerin nemli değil namlu’’





sen ne sevişiyorsun ne s.kişiyorsun ?
öldürüyorsun
kabusların çıplak ceset doldu bu yüzden





tanrının sevilmeyen oyuncağısın
fakat bu bir oyun değil unutma
seni hayata bağlayan kurbanların
gözlerinde varoluşu aradığın





kalbinde geceyi söndüren kadın
bağıra bağıra susuyorsun. neden?
tapsınlar sana , şirk koşsunlar
gösteri peygamberleri
sen de biriktir kalbinde hepsini
siyah bir ceset torbası gibi





seni tanıyorum
kalp koleksiyoncusu





insanlarla dolu bir yalnızlığın var
kimseler ağırlayamaz seni
o yüzden yatıya kalamıyorsun hiç bir kalpte





anlıyorum etrafındaki her şey sıradanlaşıyor
ne dokunabiliyorsun ne anlatabiliyorsun
çaresiz mum gibi eriyorsun ortasında
biliyorum seni en çok bu kahrediyor





senin savaşın içerde, dışarda savaşıyorsun. neden?
içindeki savaşın dışarıya olan gürültüsüdür aşk
aldanma

öldürdüğün adamlar ceset kokuyor o yüzden bunalımın
çıtayı yükselt seviştiğin adamlar işlediğin cinayetlere değsin
seni tanıyorum
kalp koleksiyoncusu
biliyorsun bu bir oyun değil






‘’gözlerin nemli değil namlu’’
öldür onları…