İşte bu yüzden sevmek istemiyorum,
yarıda kaldı sevmelerim,
haykırışlarım yankılanıyor karanlığın ortasında,
neden çıktın karşıma,
neden sevdim ki seni.
Ağlayacaksa gözler istemiyorum,
silemem istesem de,
silersem arkama bakmam,
yüreğim acır küsemem sana,
sessiz kalırım ama,
seni üzmem oracıkta durur,
küserim yanlızlığıma.
Gideceksin o yüzden böyleyim,
üzgün ve bitkin.
Dost kalmayı gururuma yediremem ben,
ya hep ya hiç bende,
kalem çeker yaşananlara,
bir daha dönmemek üzere giderim bende,
nereye bilinmez.
Adresim yok,
sığınacak limanım yok,
çaresizim yara almışım,
yüreğim seviyor,
kaleme almışım kusuyorum içimdekilerini.
Neden sevdim ki seni,
pişman değilim keşkeler de olmadı,
sadece diyorum ki,
keşke bu kadar sevmeseydim,
delice,
kıskanarak
bağlanarak,
değer vererek,
keşke sevmeseydim.
Şimdi böyle sürükleniyorum,
kaybolmuşlar da,
yalnız ve sessiz,
zamana aldırmadan,
nefes almadan ağlıyorum.
Gören yok,
hisseden yok,
öksüzüm ben bu koskoca akşamlarda.
Yine yok olacaksın yarınlarda,
kilitlenecek yüreğim,
ağlayacak gözlerim,
susacak dilim,
kalemim yazacak sensiz kalan akşamları.
Bil ki ben seni hep sevdim,
seni benden çok sevdim,
kaybolan hayat dolu güneşim.


18/03/2011
05:45/cuma
Şebnem Örs