2
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1196
Okunma
kaburgalaştıkça kumsallaşan
çürümeye yüz tutmuş sandal misali
kum yutuyorum deniz açlığıma
gündüzleri martılar,
geceleri sarhoşluğum tünüyor ıssızlığıma
yosunlaşmış ruhumda yakamozdu oysa düşlerim
esaretim mavi
tutkum kırmızı
dualarım yeşile
gözyaşım griye sürgün olsa da
yağmur kokmuyor,
toprak kokmuyor nefesim
uyan artık gökyüzü
çürümüş bedenlerin bereketinden uyan artık toprağım
görmüyor musunuz… kök verdikçe,
filizlendikçe daha çok acıtıyor yaşamak
sonrasızlığıma tutungaçsız sarmaşığım
tutamıyor artık hiç kimse babamın bıraktığı yerden
hasret
babamın göçü
annem artık çiçek açmıyor…
ilhanaşıcıhaziranikibinonsekiz
5.0
100% (18)
Cevap Yaz