Bin bir cefa ile geçen ömründe
Nice dağdan kağnı aşırdı anam
Günleri tüketti Hakk’ın emrinde
Ne küstü ne yolu şaşırdı anam

Şöyle gönlünce bir keyif çatmadı
Tok mideyle bir kez olsun yatmadı
Bir günden bir güne isyan etmedi
Eyüp’ün sabrını taşırdı anam

Söz demeyi ayıp saydı erine
Sakladı derdini gömdü derine
Kirlenen sırtımı tırnak yerine
Nasırlı ellerle kaşırdı anam

Yoldaşı olmuştu ölüm sancısı
İki kardeş ile küçük bacısı
Ana, baba, koca, evlat acısı
Azrail’le haşır neşirdi anam

Şu yalan dünyada gülmedi yüzü
Ağıt yakar yaşla dolardı gözü
Kış günü yorgana sarıp da bizi
Kendi bir köşede üşürdü anam

Bekledi hep "Anne!" diyelim diye
Saçından şal ördü giyelim diye
Zaman oldu bir et yiyelim diye
Koydu yüreğini pişirdi anam

Aradı "nerede kaldılar?" dedi
Şenlendi "bir selam saldılar" dedi
"Çocuklarım adam oldular" dedi
Göğsünü gururla şişirdi anam

Anıları yavaş yavaş silindi
Nefes sayısında sona gelindi
Bir sonbahar günü gökler delindi
Bir tarifsiz gama düşürdü anam

Mülki (Aslan AVŞARBEY)
15.06.2017- Eskişehir
(12.12.2010 yılında vefat eden rahmetli anama dair...)