42
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2512
Okunma

Bazı insanlar vardır ki;
Bir tırtıl gibi koskoca yaprağın ucuna bir köşesine tutunur hem didikler zarar verir, hem düşmemek için debelenir...Ve bir gün mutlaka zarar verdiği o yaprak’da kendi açtığı delikten düşüverir hatta kartopu gibi yuvarlana yuvarlana eriyerek...
Bir çok tırtıl’ı taşıdım durdum
Çoğuna dost,kardeş,arkadaş,yoldaş dedim...
Yol’a çıktım,yarıyolda kaldım
Masa kurup donattım
Boşalan tabakların kırıntılarını yaladım
Yağmur’da sırtımdaki
Hırkayı çıkartıp onlara giydirdim
Çıplak geziyor diye iftira yedim...
Yeri geldi,borç verdim,borçlarını ödedim
İş yerlerime ortak ettim
Sonunda kapenkleri kapattıp iflâs ettim...
Bir çok tırtıl’ı taşıdım durdum
Çoğuna dost,kardeş,arkadaş,yoldaş dedim...
Hepsi birer birer terketti
Selâm verdim görmezden geldiler
Tanımayı bile çok görüp,kafa çevirdiler...
Sefâları olsun/sefâm olsun
Giden dost’a gitsin
Gelen dost’tan gelsin,tanıdım ya sizleri
Sefâm osun !.. d e d i m...