0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
500
Okunma
Akşamları bir başka hüzün çöküyor üzerime,
Günün içindeki tüm karmaşadan sonra.
Yalnız kalıyor ya insan,
Bir an düşünemedikleri geliyor aklına.
Yalnızlıklar biraz daha ağır çöküyor omuzlarıma.
Bir ses duymak istiyor insan,
Bir nefes vursun istiyor nefesine.
Hani şairin dediği gibi,
"Çayına kaç şeker koyayım?"
Ya da
"Rakına buz istermisin?" gibi.
Yalnızlık çöküyor gece gibi.
Karanlık, acımasız.
Ve
Anlatılamayacak kadar YALNIZ.
İrfan BOZDOĞANOĞLU(Ankara.07.01.2008)
5.0
100% (3)
