En uzakta o kimsesiz sokaklar
O deli rüzgarlar,o heybetli fırtınalar
Bütün hışmıyla ıslatır beni bu yağmurlar
Bak nasıl yalnızım
Görüyor musun ?

Öyle mahzun öyle yorgunumki
Bir şiir büyütürüm içimde
Yeni yeni kentler gezerim
Sıradışı insanlar,foseptiğe batmış hayatlar
Sürterim yükümü paramparça kaldırımlara
Kusarım içimdeki şiiri loş sokaklara

Hatay’da bedbaht bir adam
Akıyor kendince dizelerde
Bir şiir boşalıyor
Bir şehir doluyor

Dur öyle yıkma kendini
Öyle paramparça öyle didik didik
Sevindirme kaderi
Düşün Habib-i Neccarı
Düşün çardakları
Düşün elele vurup yorduğun sokakları
Büyüt içindeki çocuğu
Fırlat o haylaz mısraları
Bak nasıl yeniden yeşerdin
Nasıl da aldı aklını bir şehir dolusu sevda

Sakın öyle bırakma kendini
Sakın aman verme dosta düşmana
Tut elinden kaderin
Yürü vuslata
Yürü ki kirlerin paklansın
Yürü umutların dağlansın
Tükür yüzüne feleğin
Çek sinesini ellerinden hainin
Bir kıvılcım olup çağlasın

Bak nasıl umutluyum
Biliyor musun ?