Şu mahkûm hayat ile duygularım serseri
Can toprağı unutmaz alnımsa boncuk teri
Ne ben şehiri sevdim nede bu şehir beni
Anlayamaz sın zaten ben köylüyüm efendi

Naylon pabuç giyerdik sefil diyorlar hani
Unuttuğumuz huzur bizim ellerde gani
Değirmenden gelirdi ekmegimizin unu
Anlayamaz sın zaten ben köylüyüm efendi

Toprak kerpiçdi evim değildi sırça saray
Üç kilim var dört minder ne tatlıydı isli çay
Bu hasret başka hasret vay ki şu halime vay
Anlayamaz sın beni ben köylüyüm efendi

Anama çağırırdı usulca goca anam
Gelin bağla elimi yorgana değer kınam
Burda oje sürüyor seksenindeki ninem
Anlayamaz sın zaten ben köylüyüm efendi

Eşin dostun derdiyle kıvranarak öldün mü
Bir lokma ekmeğini komşun için böldün mü
Kul Garib’im içimi hasret sardı gördün mü
Anlayamaz sın beni ben köylüyüm efendi

Emine Çerçi