MÜŞTEKİYİM GÖNÜL

Müştekiyim gönül bir dinle beni
Takmışsın peşine gezdiriyorsun
Konuşturup kendi derdinle beni
Her güzele destan dizdiriyorsun

Belli gönül yine aşkla dolmuşsun
Yazman yoktur ama şair olmuşsun
Bir de benim gibi kâtip bulmuşsun
Aklına estikçe yazdırıyorsun

Bilmem hiç duydun mu dini imanı
Öyle bir zalimsin vermen âmânı
Döndürüp aşk diye başa zamanı
İğne ile kuyu kazdırıyorsun

Küssün benimle dört günün üçünde
Sebep neyse söyle "şunlar suçun" de
Bir tek beni bunca insan içinde
Yalnızlık çölünde yüzdürüyorsun

Kurtulsam elinden dağlara kaçsam
Bir meçhule doğru kuş olup uçsam
Bilmem ki gözünde nasıl bir hiçsem
Kırıp gururumu ezdiriyorsun

Ardından koşmaktan tam takır kesem
Zehre döner tadı bal bile yesem
Yanılıp bir kere sırrımı desem
Götürüp ağyara sızdırıyorsun

Ne yapsam bilmem ki elinde kaldım
Gün oldu başımı taşlara çaldım
Sabır taşı olup hep alttan aldım
Bir yolunu bulup kızdırıyorsun

Gönül bende olmaz olaydın keşke
Dün bir başka idin bugün bir başka
Vakitli vakitsiz tutulup aşka
Mülkî’yi canından bezdiriyorsun

05.08.2017-Eskişehir
Mülki (Aslan AVŞARBEY)