Almış beş Yıl Önceki Yaşamımız

Ana baba çarık giyer bize pabuç yoktu
Yarı günlerimiz aç yarı günümüz toktu
Yokluk ciğerlerimizi yatkıda yaktı
Bizler zahmet çeke çeke büyüdük

Çok uzun yolları yayan yürürdük
Günde birkaç saat ancak uyurduk
Gençlik yaşamadan erken kocadık
Emekleyip çöke çöke büyüdük

Ekmeği buluruz katık bulunmaz
Paramız yok satsalar da alınmaz
Bir kuzudan ikinci post alınmaz
Üç beş postu söke söke büyüdük

Pamuk bulunmazdı Gındıra yatak
Ayaklar yarılmış dudaklar çatlak
Dağlarımız geniş her yanı otlak
Dağda çoban olduk yata büyüdük

Bostanları çapa ile ekerdik
Ürünleri eşeklerle çekerdik
Kuru ekmek soğanı zevk ile yerdik
Çiğdem nergiz söke söke büyüdük

Bu köylerin işleri çetinmi çetin
Kimi anadan kimi babadan yetim
İpliği çekilse kırk yaması düşer ceketin
Yırtık sökük dike dike büyüdük

Pabuç yoktu çorabı da görmezdik
Fakir idik el içine pek varmazdık
Atın kuyruğu durur bizler durmazdık
Rızk peşinde koşa koşa büyüdük

Kara saban ile ekin ekerdik
Kavrama orakla ekin biçerdik
Harmanları düğen ile sürerdik
Öküz eşek güde güde büyüdük

Doktor ebe bilmez evde doğardık
Mama bilmez kuru somruk sorardık
Oyuncak yok toprak taşla oynardık
Kuru yerlerde yata yata büyüdük

Bu köyde dağların avın avladık
Çıktık yaylasına yayla yayladık
Bazen güldük bazen kara bağladık
Doğal gıdalar yiye yiye büyüdük

Dağdan keser idik meşe yaprağı
El ile devirirdik kara toprağı
Coşkun akar köyümün çayı ırmağı
Soğuk sularını içe içe büyüdük

Oturduğumuz çul kendir çuluydu
Üstümüzdeki yorgan keçi kılıydı
Adını duyduğumuz arı balıydı
0nunda hasretini çeke çeke büyüdük

Şekeri duyardık tadı bilmezdik
Eşeği bilirdik atı bilmezdik
Denizde gemiyi yat’ı bilmezdik
Göletlerde yüze yüze büyüdük

Çay kahve duyardık adı var idi
İçsek te bir buruk tadı var idi
Kış için armut mısır unu var idi
Soğan ekmek yiye yiye büyüdük

Bu ozan İsmail de hayatını yazar
Şimdi bu köylerde huzurlu gezer
Köyün tatlı hayatını şehirle bozar
Mum ışığında yaza yaza büyüdük

01 Haziran2001 köy İsmail Detseli