şiir
aşk ve ölüm...

ahh mona…
tutuşkan kavgam
tutunamadığım sevdam…




avuçlarımdan
kurak nehirler bırakıyorum denizlerine
kokunu yıkadığım
küllerime yataklık etmiyor artık düşlerim
akmıyor ömrüm, akmıyor eskisi gibi




adımlarım tabansız
çıkmaz sokak adresim yine şehrime
sokak lambasıyım ışığından bi haber
iz düşümlerime yalınayak aşk ve
süpürülecek kadar gölgeyim güneşime




akmıyor artık ömrüm
saçlarında yol bulan ırmaklar gibi
ve sen mona... bakma artık bana öyle ıslak
sil gözündeki yalnızlığımı
ya da uzat bir damla daha içeyim ömrümden




susamış bir ecele
yağsız urgandır boynumdaki geçmiş
savrulan bir rüzgar,
itaatsiz bir tekme,
çelimsiz bir taburedir fıtratımdaki gelecek




ahh mona… biliyorum,
az sonra yine yokluğunu vuracak zaman
ve ben bu gece de yalnızlığımın başucunda
dualarıma bir servi daha dikip
yine bize sensiz öleceğim…







ilhanaşıcıhaziranikibinonsekiz