Her seferinde seni kendime anlattım
Üzüm sürgünü ile kardelendik ;beklemeyi öğrenen
Gör/düğümde aramızda kalan şey
Ölümü ve yaşamı aşmıştı

Yüreğimin tözünde ,kandırılmış sinek gibi avlandı;zaman
Ve bir bakire elmayı ısırdı
Işığın bulunmadığı yıllarda
O zamandan ,bu zamana
Her seferinde seni kendime hatırlattım
B/öylece
İstikbal ellerimde,benzersiz içten bağlılığa dönüştü
Seni gözlerinden tanıdım

Deniz üstünde uçan düşlerim , çözümün içinde yaşıyor
Her aman deyişimde ,bulamadığım yakınlarda göz kırpıyor
Bir yerde kaldı , senli sensiz gözlerim ve düşüncelerim
Bana güvenmeyi seçebilirsin,umutla yaşamak için


Uyanık kalmak zorundasın beyaz zambak
Vicdanının sesiyle,nereye bakacağını bilen gözlerde ,sevgi yeşerir


Sevilay KARAMAN
25/Mayıs/2008

*Fotoğraf sevgili öğrencim Nice BİNZET e aittir.