ŞİİR

Ben, şiir diyorum şiir!
O, şiir nedir? Diyor.

Şiir mi nedir?
Anlatayım da dinle bayım.
Şiirin her şey olduğunu tek kelimeyle noktalamayacağım bilesin!

Şiirde yaşanmışlığı, yani doğumdan ölüme, bir uçtan bir uca dünyayı,
yok yok yanlış söyledim. Hatta masiva’yı,

Mesela;
Sabahattin Ali’nin;
“Kürk mantolu Madonna”sında tutkulu bir aşkı,

Virginia Woolf’un;
“feminizm ayaklanması”nda çığlığı,

ya da,
Sylvia Plath’in
“kıtalararası sırça fanusu,”

Maksim Gorki’nin
“ana’sı,”

Kafka’nın
beş para etmez dediğin “aforizması,”

Halil Cibran’ın
“kendinden göçmüşlüğü,”
belki kişilik arayışı,
yada öyküleştirdiği “on sekizlik kızın papaza tutsaklığı,”

Tolstoy’un
“dirilişi” mi desem, yoksa ölüp ölüp dirildiği mi?

Hurşud Banu Netevan’ın
“özgürlüğe uçarken kırılan kanadı,”

Füruğ Fürruhzad’ın
nakış nakış işlediği “acının her hali,”

Cahit Sıtkı’nın “35 yaş” şiiri,

Orhan Veli’nin
“düştüğü dehliz!”

Yani şiir,
Efkan Ötgün’ün koca bir dünyayı anlatmak isteyip de dizelere sığdıramadığıdır şiir!
Ama şimdi tek kelimeyle noktalayacağım dikkat et!

Şiir,
Mehmet Akif’in “istiklalidir.” İstiklali!

Ki,
Bazen o şiir bir ülke yaratır!

Şimdi anladın mı şiir nedir?

Efkan ÖTGÜN