2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1438
Okunma
Şimdi yaz güllerinin açtığı mekân sensiz
Tebessümün yokluğun ayazında üşüyor
Gittiğin demden beri cümle günüm desensiz
Bir hazanın gölgesi yollarıma düşüyor
Hasret bestelerine güfte oluyor adın
Lacivertin gölgesi renk oluyor sulara
Gönlümde kırk bir hüzün şiir tadında yâdın
Gözüm hasret kalıyor nicedir uykulara
Nil akıp gider iken gün içinde atiye
Özlenen gülüşünü nakşediyor kalemler
Bendeki bu ahvali ne olur alma tiye
Sineme yuvalandı yokluğunda elemler
Hüt hüt mü güvercin mi dallardaki albeni
Bin bir gece içinden bin bir öykü dererim
Kendine muti kılar efsane hayal beni
Seni fikreder iken meserrete ererim
Sen papatya seversin bilirim beyazını
Ankara sana dair anılar ile kaim
Sevdimse Ankara’nın baharını yazını
Sensin bu şehre ait vazgeçmediğim tek im…
Ankara, 30.05.2018 İbrahim Kilik
5.0
100% (3)
Cevap Yaz