0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1831
Okunma
Hep neşeli sandılar beni
için için kanayan kahkahalarımı anlamadılar
akvaryumdaki balık,
saksıdaki sardunya,
kahvaltımdaki zeytin,
kavgamın ucundaki özlediğim
gelinciklerim
kendimi kandırdığım
lavabodaki aynam
sen de öyle
sen de..
Kanmazdım ya,
oldu işte
güneşin doğuşunda
gecenin her yarısında
ay da girdi
seninle beraber
tam sağımda,
özlemle açtığım o küçücük penceremden içeri
ay şahit
bakıp,bakıp
can dedin
ne sevindim,
ne sevindim
ve bir sabah anladım
bir haber bırakmadan
sevgimin üzerine basa basa
sessizce gelip
onu da alıp gittin . .
ahmetkarakaptan
