Şair "bir çizgin olmalı" demişti
Ve o çizgini koru hiç değişme
Seni sevenler üzmemek için
Söylemezler yine överler bunu bilmelisin...


Çok kapsamlı düşündüm
Haklıydı şair kısa ve öz söylemişti
Beni benle bırakıp gitmişti...

Ölçüsüzlükleri farkında olmadan
Benimserken, kalem’inde ölçüyü kaçırdığını
Duygular şah’lanırken,betimlemenin ağırlığını
Değişim içinde olan dünyanın farkındalığını..

İsyan ya da alaylı cümlelerle değil/de
Uslubunu bozmadan anlatmak saklı
Mağrifetlerde...hiciv’in, mecazın
Ölçüsü, usta kâlemin beyin gücünde...

Dedim ya çok düşündüm diye
Ve kendime en uygun şekli
Öncelikle kareyi çizmekle başladım
Bakalım bu kare ne şekiller alacak
Zaman içersinde...kâlem’imin mağrifetleriyle...

Enlemesine bir çizgi çizdim önce
Adına "çocuk’luğumu" verdim
Sol’dan bir uzun çizgi çizdim, aşağıya indirdim
"Gençliğim dedim !..
Sol çizgimin devamını bir yatay çizgiyle betimledim
Birikimlerim,olgunluğum biraz da eksiklerimi ekledim...
Ve en son yukarıya doğru kapattım kutuyu
Bir kare oluşturdum !.
Ben bunu düşünürken buldum...


Şimdi bu kare’nin içini doldurmam gerekir
Ama elbette biraz daha bekleyecek
Biraz daha öğrenerek,izleyerek,deneyerek
Yaşadığım, yaşattığım hayattan
Esinlenerek ve O şair’i bu karenin,
Ortasına yerleştirip
O’na teşekkür ederek
Ve elbette yaşamı daha çok severek...



ayşe yayman