8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1510
Okunma

Severdin yalnızlıkları
Küçük bir çocuğun sevdiği kadar oyuncaklarını
Hayallerin vardı senin de
Ağladın hep sessizce
Çünkü oyuncakları kırılmış küçük bir çocuktun
Yalnızdın hep derinlerinde
Sığdıramıyordun içine
Taşıyordu gün geçtikçe yalnızlıkları ruhunun
Ama acılarınla sen çok mutluydun...
Benliğin ev sahibiydi mazoşist ruhunun
Bundandı belki de şair ruhun
İlham kaynağın acılarına olan vardı bir vefa borcun
Yalnızdın sen biryerlerde
Ama yalnızlıklarınla sen çok mutluydun
Vardı ki;öyle bir ruhun
Sen de bir zamanlar saf temiz bir çocuktun
Ufacık günahsız bir masumdun...
Sonra büyüdün ve kirlendi ruhun
Sen acılarınla benimle olduğundan çok daha mutluydun
Sen çok eskiden masum bir çocuktun
Ama çok oldu kirleneli ruhun.......