Herkes meşrebince yaşarmış dünya da
Kendi özüne uyanla oturur, kalkar
Kendi çapı kadar döner, oynar
Bey bey gibi olur, kimse bozamaz façasını
Varoşsa ruhu hep öyle kalır
Çırpınsa da boş
Yırtınsa da boş.

Gelir gider varoşluğa bulanır
Sakilliği varoşça avuçlar
Kurtulamadığı varoşluğunu durup dinlenip biteviye adımlar

Asil azmaz, bal kokmazmış
Ucuzluk baştan ayağa paçalardan akıyorsa
Bırak akışına gitsin o zaten bulmuş yatağını yolunu.

Asaleti çakmaymış dökülüverdi, asil azmış
Bal kokmaz ama tuz kokmuş.

Herşey kokmuş
Güven
İnanç
Adalet
Hakkaniyet
İyiniyet...
İnsanın göstermemek için tırım tırım sakladığı ikiyüzlülüğünde kaybolmuş.

Samimiyetinin ardına gizlediği bencil çıkarlarının peşinde
Yitmiş, yok olmuş...

Arada bir ortaya çıkan gerçek yüzünde görünen o ki
İnsan da kokmuş.

Ahh bu bizi uyutmak için yazılanlar
Ve bizi uyutmak için masallar anlatan yalan/riyakâr insanlar....

Masal bu ya
Sonu hep güzel bitmeli,
Evet, evet güzel bitmeli...

Ve masallar bizi uyandığımızda kimsesiz bir piç gibi
Çaresizce orta yerde kalakalacağımız bir uykuya değil
Mutluluğa götürmeli...

Üzmemeli
Keklememeli...

Tuz kokmuş
İnsan da kokmuş
Aslında "adamlık" diye birşey de yokmuş.

Bir varmış bir yokmuş...

___ilkayy@2bin10sekiz