Yaz akşamı ay on beş mehtaplı gece
Yıldızlar biraz kopmuş Aydan şöylece
Göz bakıyor dil susmuş dudakta hece
Yârimin o mah yüzüne baktım öylece

Ay kararıyor ışık buluta aktı aniden
Yar ürperdi elimi tuttu sıkıca birden
Yaş akıyordu sevinçle iki ela dideden
Ben geceye dalgın hüzünlü baktım öylece

Bizi süzdü sessizce yaprakları ile ağaçlar
Bu aşkı kıskanmıştı sanki susmadı kuşlar
Yumuşacık oldu yerdeki sert olan taşlar
Başımızı o taşların üzerine serdik öylece

Yum gözlerini bu gece sabah olmasın
Aşk fısılda kulağıma kimse duymasın
Ay yıldız batsın isterse artık doğmasın
Karanlığı yaralım gel bana sarıl öylece

Mehtap da tüm gönüller birleşsin artık
Gece hiç soluk almadan sabahı yaptık
Hep sevenlere tertemiz bir aşk bıraktık
Sevgiyle şu gönül ateşimizi yaktık öylece

Et kokmuş süt kokmuş duymadık bile
İçimizden bol sevgi aktı aşk denizine
Geceki yangın sabahleyin dönüştü küle
Küllerin savruluşlarına baktık öylece

Ozan İsmail bugün tüm dertleri yendi
Ay ışık saçtı muhabbet vuslata erdi
Gönlünün çok istediği muradına erdi
Ellerini göklere açarak duada kaldık öylece

İsmail DETSELİ 18 Eylül 2010
Dutlu kırı Konya