vatanım
Anıtlarla Anılarla doludur. Anadolu’m.
Efes harabeleri, Pamuk kale durağım.
Doğa haykırıyor ben harikayım.
Kraterlerin büyüsüne kapıldım.
Dokunmayın burada asırlarca uyuyayım…
Yolum düştü Aspendos tapınağına
Ak denizin incisi canım Antakya.
Anamur Mabet oldu. Atama.
Her zaman olmasa da arada bir uğrarım.
Zamana meydan okur. Kalelerim, surlarım.
Anadolu’m her köşende ben varım.
Atalarımız dünden yarınımıza Çerağ tuttular.
Kaç asırdır yolumuzu aydınlattılar.
Yazarım, şairim, ozanım.
Seninle düşündüm seninle yazarım.
Düştüm kaldırdın. Birlikte koştum.
Ağladım. Tesellim oldun. Gülmelerimde sen vardın.
Seninle şekillendi. Mizacım, Mizahım, duygularım.
Kaderim hep seninle. Defalarca beni baştan yarattın.
İnancım sendendir. Gücüm sendendir.
Nurumu kudretten aldım. Seninle parladım.
Ruhum seninle dinginleşti. Sende yaşadım.
Söyledikçe büyüttüğüm. Geliştirdiğim.
Düşündükçe enginleştirdiğim. Hazinem.
Kulaklarım senin nağmelerinle dolu.
Senin bestelerin hep dinlediklerim.
Keşfedilecek tutkum. Semalara açılan ufkum.
Odun taşısam dergâhına yıllarca. Eşiğinde uyusam.
İhtişamın büyülüyor. An be an.
Ecdadımdan kalan eşsiz armağan…
Nursel Yeşilyurt