Gözlerin gözüme, değdiği zaman
Ocakta kar rengi, küle döndürdün
Ey gözleri kömür, kaşları keman
Ahraz iken, ehli dile döndürdün.

Uğraştım, didindim, çare etmedi
Anladım ki daha, çilem bitmedi
Vuslata yürüdüm, gücüm yetmedi
Hesapsız, kitapsız, hale döndürdün.

Düştüğüm duruma, derman ararken
Başımda çekilmez, dertlerim varken
İçimdeki yangın, beni sararken
Cayır- cayır yakan, çöle döndürdün

Aşık sevdiğini, böyle ararmış
Yitirince; dağı, taşı, tararmış
Sonra da mektupta, rengi sararmış
Yüz yıllık antika, pula döndürdün.

Böyle bir tutkunun, olmaz galibi
Bildiğim; bu kalbin, sensin sahibi
Divane ettiğin, yetmezmiş gibi
Mecnun’un geçtiği, yola döndürdün.

Halimi sorarsan, yamandan yaman
Sensiz ruhum hasta, kuru bir saman
Yüreğime girip, sanki toz duman
Rüzgârda savrulan, tüle döndürdün.

Necati’nin derdi, tak etti cana
Tarafını koydu, hep senden yana
Biliyorum bahçen, kapalı bana
Hazanda sararan, güle döndürdün.

Necati OCAKCI
18.05.2018
ANTALYA