Yürek yanar, köz olur; yanar, dumanı tüter
Taş kesilir bülbüller, damımda baykuş öter

Deli taylar misali boşlukta akar zaman
Kabuk bağlamaz yara, Lokman’da kaldı derman

Kirli nazarlar yansır zamanın aynasından
Nihan olur hakikat yüreklerin pasından

Fetih rüyası görür paslı kılıç kınında
Üşür yetim hissiyat düşlerin yangınında

Sol yanım paramparça zincirlenir Kudüs’e
Zamanın mücrimleri kulak tıkar bu sese

Ekin biçilir gibi; biçilir evlat, ana
Gözyaşların aktıkça mendil olmadık sana

Güllerin rayihası barutlara karışır
Gazze’deki zalimler şer üstüne yarışır

Parya olmuş ümmetim, öz vatanında öksüz
Filistin toprağında ‘gargat’ ağacı köksüz

Semaya açık eller gökten merhamet sağar
Suya hasret çöllere yağmur ne zaman yağar?

Vicdanını sorgula, gel beriye beriye!...
Kan denizleri taştı, dön de bir bak geriye!...

Mazlumla bölüşülsün ekmeğiniz, aşınız
Filistin kan ağlarken akmaz mı gözyaşınız?

Esaretin zinciri kırılır elbet bir gün
Zalimlerin defteri dürülür elbet bir gün

Filistin, âh Filistin yaralar beni âhın!...
Rabbimizin izniyle pek yakındır sabahın…

En büyük haykırıştır mazlumun çektiği âh!...
Ümmet uyanıverse Gazze’de olur sabah…

Filistin bedenimin ruhudur, şah damardır
Kara kış ortasında gönle düşen bahardır


M. NİHAT MALKOÇ