Fikrimin çilesine muhatap Gazze.

Daha kaç kez ateşler düşecek ocağına.

Kaç günahsız çocuk solacak bahçende.

Bahçendeki dikenleri yolma vakti gelmedi mi?



Kanayan yarama pansuman Gazze.

Ne zaman durduracaksın kanayan yaramı.

Ne zaman dinecek göz çeşmem.

Erecek miyim huzura seninle?



Bir ulu mabet Mescidi Aksa.

Yeniden heybetiyle göz kırpar bize.

Ah zalimler peşini bir bıraksa.

O zaman oturmak daha güzel olur gölgesinde.



Yeminim olsun Gazze.

Rahat uyku ancak seninle mümkün,

Her an senden gelebilecek bir kötü haberle,

Güller solar bahçelerimizde…



En güzel senin bahçende yetişir çocuklar.

Bir ressam inceliğiyle gördüklerini anlatır Rahman’a

Son nefesini verirken kazanmanın verdiği o heybetli tebessüm.

Bir çiçek olup açar çehrelerinde.





Kınalı kuzum Gazze.

Tükenmeyen umudum.

Açık unutulmuş dua musluğum.

Sabret elbet bizi de bekler güneşli günler…