Artık bitti…
Daha fazlasına ne gücüm var, ne isteğim…
Senin beni hak etmediğin kadar,
Ben de senin yaptıklarını hak etmedim asla!
Bencilliğinde aşka yer yok!
Ukalalığında şevkate,
Güçsüzlüğünde benim gücüme yer veremezsin sen…
Daracık dünyanda kendine zor yer bulmuşsun,
Ben oraya sığamam!
Kendimi özgür bırakıyorum artık,
Senin asla başaramadığın,
Benim hayatımda çok az denediğim bir şeyi,
“Vazgeçmeyi” yaşayacağım bugün!
Arkamdan gelecek sözlerin anlamı yok,
Suçlamaların, hakaretlerin,
Anlamsız kavgaların çarpıp parlattığı ruhumdan
Aynadan yansır gibi dönecek sana…
Ağır geldi aşk sana,
Kaldıramadın,
Biterken bile umursamaz,
Ukala tavrından vazgeçmedin…
Rolünün hakkını verdin, başından beri
Bundan sonra kendine oynayacaksın!
Çok güçlü sandığın beyninin,
Duvardan paramparça yere aktığı sahneleri atlayarak izleyeceksin filmini,
Kendi filmini…
Ama sen de bileceksin ki;
O sahneler asla silinmeyecek,
Ben gücümü sende bıraktım az önce
Şu an kendi boşluğumda ağlıyorum…
Bu boşluğu yaratan sen değilsin;
Ben istedim bunu,
Çünkü seninle bulduğumu sandıklarım,
Benim zannettiklerim değil,
Daha da büyük boşluklardı.
Ben senin gibi değilim,
Oynayamam kendimle!
Ben senin gibi değilim,
Güçsüz kaldığımda kabullenmeyi öğrettiler bana,
Kabullendim, ağlıyorum kendi boşluğumda.
Seni götürmeyeceğim bu kez yanımda;
Çünkü sen benim hayatımda sadece boşluk olmayı seçtin…
Seni attım artık,
O boşluk sadece benimle dolana dek seni yine seveceğim,
Ama son bir kez
Ağlamam bittiğinde senin filmin başlayacak,
Senin sahnende…
Sıra sana geldiğinde
Sen kendini sevebilecek misin?