3
Yorum
9
Beğeni
4,3
Puan
1291
Okunma
Hayat çok başlı nehir zamanın öncesinden
Yatağını ben çizeyim kendi yönümden
Bir dramın içindeyim, oyuncusu ben, seyircisi ben
Girişler heyecanlı çıkışlar bilmem neden
Pişirecek pişmanlıklar yakalarsa derinden
Yanılgılar kaplıyor yavaştan yüzeyimi
Varışta mıyım hayat yoksa bitişte mi?
Dağılıyorum sorarken bana kalan hangisi?
Anlar tükenir düşer kepenkleri
Birazdan kaplayacak ardını sessizliği
Ve başlamakta yaşam bir yay gergisinde
Güdümlü hep oklar saplanmış çevreme
Oysaki tasarrufu başkalaşmak özünde
Kısır döngü mahkumları anlamayacak yine
Baharların ilki de sonu da bende
Yaşama aşık imkansızca kefenim
Damıtıp beyazlığı boyadım yeni rengim
Yansır mıyım göğüne sönük evrenimin
Seyircisi olamam artık kendimin
Keskinlik depreşiyor, şafak atınca beliririm
5.0
83% (5)
1.0
17% (1)
Cevap Yaz