1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1080
Okunma
ulu şafaklardan öncesidir
karanlığa batık düşler telmihli dil sürçmeleri sunar
kıyım vakti
ansızın siyaha kesen bulutların ansızlığı
(yağmurun ruhsuz yanlarından kimse bahsetmez
kargaşa olur yükseltileri buharın)
sarsılmak ister memeleriyle sütlerken sevişmeleri
dur,
arkana bakarak koşullandırdığın ne yollar
kaldı önünde sonunda
sonları bütünlükle tutamlardı karanlıkta kalanlar
sonumuz oldu karanlıkta kalan yanlarıyla
arkamızda kalanlar
büyük şefkat
öylece kan damıtıyor naif ritüellerle
hançerde kırılan ışığı avuçlayarak
tutam tutam kesiyor kol gezdiği yerde acının
farzet ki;
şafağı binlerce gün sürdü matemin
umarlı kucaklanan siyah kazanılmıstı
yitirirken siyahın fütursuz yanlarını
soyunup,
giyinmeli çıplaklığı
büyük bir günahın işlenişiyle.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz