A CANIM SENDE

Bıktım, usandım yarı yolda bırakanlardan,
Sevginin, muhabbetin, dostluğun derununa eremeyenlerden,
Bahane üretenlerden,
Vakit ayıramayanlardan,
Hemen sıkılanlardan,
Zoru görünce gerisin geriye dönek/n/lerden,
Öze inemeyenlerden,
Özü göremeyenlerden,
Susuşunu sezemeyen, hissedemeyen, anlayamayanlardan.

Dostluk;
Ömür adamaktır,
Can vermektir,
Ruhunu ısıtmaktır,
Doğru yola en güzelce, daimen çağırmaktır,
Dudak bükmeden saatlerce konuşmak, anlatmak, dinlemek gerekirse sessizce saatlerce beraber olabilmektir ama can-ı gönülden rıza göstererek kalmak hatta kalmayı istemektir,
O konuşmadan hissetmektir,
Özünü okumak, özüne dokunmaktır,
Kapkaranlık gecelerini aydınlatmak, buz gibi yüreğini eritmektir,
Bu gibi olmayan dostluk değil aldanıştır.

Müreffeh günde güleni mi dost sandın sen,
Allaha dost ol/a/mayan sana mı olur sandın be hey gafil,
Allah’ı nisyan eden seni mi hatırlar sandın be hey şaşkın,
Allah’a, Rasulullah’a, ana, babaya, Canâna, vâfi ol/a/mayan sana mı vâfi olur sandın be hey cahil,
Allah’a nankör olan seni mi görür sandın be hey ebleh,
Allah’ı an/a/mayan, sev/e/meyen, Allah’a vasıl olup eremeyen sana mı tutulup candan içre olur sandın be hey hayalperest,

Yalan dünya değil misin?
A canım sende…