Hele bak beyim bizim evdir burası,
Kısmetime bu düştü neyleyim beyim..?
Kalmadı bana ana baba mirası,
Sor ki derdimi sana, söyleyim beyim..



Para verdim de aldım sanmayın beleş,
Üç çocuk hanımla biz ediyoruz beş,
Küvet değil banyomuz bizim teştir teş,( )
Yoksulluk cana yetti, neyleyim beyim..?



Evimiz kerpiç damı balçıktan çamur,
Akar hep tepemize yağsa az yağmur,
Yoktur bizde duvardan duvara samur,
Çankaya’nın dibinde, köydeyim beyim...



Eller gibi tapulu kondumuz yoktur,
Ankara da yaşarız yolumuz yoktur,
Çeşmemiz vardır ama suyumuz yoktur,
Susuz göllerde şaşkın, ördeğim beyim...



Eve çıkarız iki yüz basamakla,
İnsan adam olmuyor hiç okumakla,
Torpilsiz iş bulunmaz ki aramakla,
Ne zaman gelirsen gel, evdeyim beyim...



Senin yediğini hiç hayal edemem,
Diyeceğim çoktur ya şimdi diyemem,
Sizler nasılsınız dır onu bilemem,
Ben çok perişan kötü, haldeyim beyim...



TAŞGIN ım sorma beyim derdim bitmedi,
Şu kahpe yoksulluğa gücüm yetmedi,
Çok yalvardım yakardım hiç kar etmedi,
Destan değilim ama, dil deyim beyim...


TEŞ: ( LEĞEN )

" Zekeriya TAŞGIN "
Çilekeş
10/05/2018>S.12:42 - Perşembe ( ANKARA )