karmakarışığım, sebebi sen
içimde ışıklar yanıp sönüyor
yandığında güzelliğin tüm görkemiyle doluyor yüreğime
sönüşünde karanlıgın çöküyor üzerime ,kederleniyorum
içimde senler bir yanıp bir sönüyor

sen,
daldıkça içine şaşırıyorum derinliğine
yaşlarımız yakın
yaşamın ne kadar üzdü ki seni bu kadar kalın gardın ve kırılgansın
bırak romayı dünya yansın, bi tek senin saçının teli alev almasın
ya içindeki o minik masum güzel çocuk
nasıl barınır bu kadar tezat kişi bir bedende bir yürekte
beni bu merak mahfetti!
içimde senler yanıyor ve sönüyor
karmakarışığım
sen bütünleştiremezken içindekileri ve izin vermezken kimselere
gardın kalın ben yetişemem
ve anlamışken seni bu kadar derin
yüzeyselliğinle boğdun beni sebebin ayağının ucuna su değmesin
bedenindeki senler bihaber diğerlerinden
aralarındaki duvar kalın
karmakarışığım