Sarp kayalığa tutunmuş durur
Eser fırtına insafsız vurur
Bazan nazlı gül açmadan kurur
Vuslata ersin gurbet kuşları.

Hasretin kordur bağrımı yakar
Gözlerin içe çağlayıp akar
Mahmur bakışlım uzaktan bakar
Vuslata ersin gurbet kuşları.

Kalbte misafir gönle yâr ettim
Her zerrende var olan gurbettim
Yakıp kül eden cana hasrettim
Vuslata ersin gurbet kuşları.

Aşk çıkmaz sokak, var mı kaçacak?
Yollarına al, güller saçacak
Gönül kuşuna, kucak açacak
Vuslata ersin, gurbet kuşları.

Aşk dergahında, gümanın mı vâr?
Seven kalplere, yârsiz her yer dâr
Hak yol yolcusu, cennete yol yâr?
Vuslata ersin, gurbet kuşları.

Aşk girdabında, sevenler ağlar
Kalbi yaralı bağrını dağlar
Yürekten seven, yandıkça çağlar
Vuslata ersin, gurbet kuşları.

Ezelde yazım, kaderim sensin
Yoluna âşık Nigâr’ın densin
Benden içerde , bende ki bensin
Vuslata ersin, gurbet kuşları.

Aşkımla seni, bende var ettim
Yokluğun yaktı, intizar ettim
Kalpte yeşertip, aşkı var ettim
Vuslata ersin, gurbet kuşları.
*
Nigâr Bedirhan