1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
892
Okunma
Yalnızlık, çaresizlik içinde çırpınırken,
Bir kuş misali gibi geçiyordu günlerimiz.
Sen miydin, yüksek menzilli yollarda kaybolan?
İnsanların yüreklerinde biriken kin ve öfkeler,
Yığınla etrafımızı sararken,
"İnsanlık caddelerde beş paraya satışa çıkarılıyordu."
Bir nine çıkıp sorar?
Hey evlâdım!
İnsanlığı neden bu kadar ucuza satıyorsunuz ki?
Adam aynen bu cevabı verir,
Kimse insanlığı satın alamıyor ki demiş.
Evet, gerçekten insanlığın gerçek yükünü,
Çok az insan taşıyabiliyordu.
İçimiz kan ağlarken,
Güne huzurla uyanmak ne mümkün?
Her günün sabahında sevgiyle bütünleşsin tüm yürek dostları...
Mehmet Öksüz
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz