Sessizlik...
Ah ne müthiş bir derunilik
Zaaftan öte bir dirlik, ibret zerk eden asudelik

Hangi Yöne
Baksam ve göçeni ansam
İçimi titreten haşyetin inşirahın da dağlansam

Yıllara sari
İçime dert olan ne kalmışsa
Umudun,nasibin ve azmin ihsanın da arınsam

Hiç ihmal
Etmemeliyim, tepe ve vadilere
Düşünmek,tahayyül etmek için gayret etmeliyim

Ne kadar
Yitik ve keşmekeşlik bezginliği
Kuşatmışsa halimi, zihnimi mutlaka derlemeliyim

Hiç sormuyor
Hatta fırsat vermiyor, sessizce
Sekiler , pagan kültürünün baskın zaafına çekiyor

Asılsız ve
Bezdiren, yoran, solduran
Bir koşturmanın içinde kaybolmamak için direniyor

Ve bazende
Bir nefes, bir bakış, bir his
İnhisarında kendini,hakikatini muhakeme ediyorsun

Bilmem ki
Nesnel kişilik, bitmeyen yarış
Ne adına, hesapsız refahın hevasıyla kayboluyorsun

Neler anlatır
Bu devasa suskun ve vakar
Dağlar, yaylalar, kendi hilkatine sadık olan hakikatler

Ne hikmetse
Alışkanlıktan vazgeçmek
Bizzat hesaba muhatap kul talip olmazsa ne mümkün

Hezeyan
Mesnetsiz lafazanlık yarış içinde
Lakin acze düşünce ter,telaş sökün eder o an sessizce

Mustafa Cilasun