Ne güzel başlar oysa
ilk ateşle yanan
yüreklerin AŞK’ı.
Sanki,
iki masum çocuk.
Olduğu gibi.
Beklentisiz ve tüm ruhuyla
teslim !
Sonra biri girer araya,
Ve diğerleri çıkar tek tek ortaya...
Anlarsın !
Çok sonra bir oyun olduğunu her şeyin..
Onlar eğlenirler,
Aşk’ bilir ne yapacağını.
Zaman öğretir nihayet
Ayrılık zamanını.
Öldüğün,
hepsine düğün...
Ne çok düşmanın varmış
sevgi ah senin?
Elinde kara saplı hançer;
her birinin.
Şair olur çıkarsın
O yıkıntının arasından,
perperişan...
Yok şansım ezelden ki,
ebede umudum olsun.
Ben ayrılıkların kalemi.
Gönül kimden ne umsun ?
Bir derin sızı,
ardından kalan,
koca bir yalan...
Ya gözyaşlarım?
Neye yarar pişmanlıkların?
Gelmemiş ki gittiğine yanasın.!!
Bitti dediğinde,
içinden dersin sende haklısın.
Bıraķırsın peşini.
Nasıl mutlu olacaksa;
öyle yaşasın..
Bağrında koca bir taş,
Gönlün viran olmuş,
yaşayan bir ölü.
Dünyada
Kaç mezar var yarab,
içinde hayırsız gömülü?
...
Nigâr Güler
04.05.2018
(Firuze)