1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1427
Okunma
senin gözlerin kırmızı çocuk
ateşlere düşmüş bir ananın oğlusun
başaklar alev alırken girdin bir memenin koynuna
ellerinde kızılca kıyamet yaraların havı
ve demsi’n zamana
çaya bula
dudaklarını...
senin sözlerin çividir oğul
çivit mavisi bir yalnızlığın
deminde ıslanır bakışların
sözler buz kesilir alaca dudaklarında
sen mayıs’sın oğul!
mayısın 1’i...
senin yüreğin alaca öfkesi
sevme çağlarında devrildi bu yazılar
bu orman fışkıran
kardelen...
yüzünü dönmüş kocaman binalara
aspirindir senin gülüşün
erken uçmaya meyilli
kanatsız kuşların
son evleğisin...
dedim ya oğul!
dedim ya
sen gölgelere turab olmuş
zaman zangoçlarının
beli bağlı yiğidi’sin
uyan!
dölüne mayısın
sen Türkülerin şahısın...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz