Nisan ayı bahara kucak açarken
Doğa kıştan adım adım kaçarken
Ağaç meyve için coşku yaşarken
Güzeller gayri kırlara çıkarda sevinir

Nisan ayı yağarsa Mayıs öğünür
Bülbül gül açmazsa yanar dövünür
Kış da orman üryan olur soyunur
Yeşil libasları giyinen ağaçlar sevinir

Bahçede bülbül güle döker ahü zarını
Sevinir orada bulunca gönül yârini
Öterek gül şene döndürür bahçe bağını
Yârin sinesinde Yaslanmış da âşık sevinir

Şimdi al yeşil giyinirde doğa gelini
Nisan artık boğmuştur kışın yelini
Kervanlar aşıyor şu yaylanın belini
Çadırın önünde oturan Yörük beyi sevinir

Âşık sazı elinde aşar gibi yüce dağları
Türkü söyleyerek inletir yeşil kırları
Yâd ellere açmadığı bunca gizli sırları
Söyler hayalindeki sevgiliye gönlü sevinir

Ben ozan İsmail’im yansam doğa aşkına
Kulak ver bahçede gül ile bülbül meşkine
Yeşil derman benim yaşlı gönül derdime
Gözleri ufka bakarken düşe dalan ruhum sevinir

İsmail Detseli 12 05 2004 ev