2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1183
Okunma
Elvedaydı sonbahar.
Güz vaktinde hazan rüzgarları,
Deniz kokuları sarar dört bir yanı.
Saçların savrulurdu inceden tenine.
Artık dokunmayacaktı yüreğim yüreğine.
Sessiz bir haykırış bu,içten içe.
Dökülür gözyaşı,dudaklar son sözlerini,
Gözler ise son vedalarını ederken.
Yürek mi? O çoktan yanıp kül oldu bile,
Sen bir elveda diyemeden.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
