hiçbir gece gibi bende bakir değildim elbet…






derken,
gece damladı düş aymazlığımın baş ucuna
uslanmaz tüm renklerden merdivendim yine kuğumsu boynuna
“yak bi cigara daha ciğerin demlensin” derken pis huyum bana
iltihaplanmış bir sabah daha isterikleşti farkına varamadan koynuma




oysa,
geceme üzüm
mahzenime hüzündü şarabın günahı
ellerim buzdan nasır
parmaklarım tuzdan barut




hiçbir yalnızlık gibi bende bakir değildim elbet…




derken,
bir gece daha damladı filtresiz suskunluğumun “sus”una
gözlerindeki tüm denizlere iskeleydim seyrim ki bize pusula
“yak bi cigara daha ciğerin şenlensin” derken pis huyum bana
dudağımda bestesi küllenmiş kekremsi bir sonat daha yerleşti soluma




oysa,
gökkuşağıydı çocukluğumun yağmur elleri
umutlar ki bazen cellatlarını boynunda taşırlarmış
bazen de koynunda ecelleriyle ölürcesine sevişirlermiş
ki biz en çok namluya sürüldüğümüz dudaklarımızda ölmeyi severdik…











ilhanaşıcınisanikibinonsekiz