kavuşamamakmış bizim kaderimiz,
bu,
şu yalan dünyanın
bir cilvesi olması gerek,
nedir ki dert hanesine yazmak tüm kahırları
kainata inat
bilerek,

sanıyormusun
ki
onca dağlar laf dinler
söze itaat eder
tüm okyanuslar
geçit verir,
bırak ayırsınlar bizi bırak
ufuk ile semanın
buluşamama
misali gibi,
vuslata inat
hicrana kıyak,

geçen zaman olsun
firar olan ömür
kaybedeceğimiz
ne var ki candan gayrı
ruh ruhluğunu bilse de ne fayda
takvimden dökülen yapraklar yasa
alabildiğine çoşku,
biz biz olamadıktan sonra
galiba biz hak ettik
mutluluğa inat
sonuna kadar
bu sonu,

yalnızlığa çember taktım
dönüp duruyor habire
ah bir el atsan da
seyri değişse,
ama nerde nerde o günler,
herkes çizmiş yolunu gidip duruyor
ha dümdüz ha zikzak ne fark eder
sen orada ben burada
umutlar çarçur edilmiş bir zaman da,
hakikata rağmen
gerçeklere inat
sevmişim bir kere sevmişim
sevilmek cennete olsa da
bir pencere bir kapı
açılır mı açılmaz mı nerden bilsin
bu garibin şu yüreği şu kalbi,
o
atar
tek atar
atar yine de atar
atacak hep seninle sonuna kadar yar...

(Berlin,24.04.2018)

Talat Özgen