vurgun yemiş bir yürekle sevdim seni
kıyamet kopana dek hiç dinmeyen
kavgam var benim
hasretim sönmeyen en büyük ateşim
korkma
seni yakmaz közüm
kalbime geçmiyor sözüm
seni düşünmeden bir gece bile uyuyamadım
kelimeler düğüm düğüm tıkandı boğazımda
sesimi duyuramadım
gözyaşımda buldum seni
ateşlerde yaktın beni
toprak kokan yüreğimle sevdim seni


sendin gurbetim vatanım yurdum
toprağım suyum
ateşten çember gecem gündüzüm
peşin sıra savruldu közüm
canımdan can gitti
kanımdan kan
can özüm
iki çeşme iki gözüm



hasretim
yaralı yorgun yüreğim
ömrümden ömür alan
hayallerim vardı benim
kaç defa kırıldı kalbim
her gece düştü gözlerimde
yarına kalmadı hayalim
kabuslarında uyanırken uykusuzdu düşlerim
kalbimi işgal etti ateşin
geceye savruldu közün
hasret kokan yüreğimle sevdim seni


ey
sevdiğim
söyle dayanır mı bu ateşe yüreğim
gizli saklı yaşanmış bir aşk`la sevdim seni


kaç defa öptüm saçlarında düşen teli
kokunu getirir çok uzaklardan seher yeli
bu gözler seni sevdi sana deli
yıllar oldu sevmeyeli
her gece ateşlerde yaktın beni
toprak kokan yüreğimle sevdim seni......


Yorum_Özlem_Demirkaya
Şiir_Yaralı_34/24.04.2018/Avusturya