Ne zaman baba desem
Sızlar yüreğim
Kesilir nefesim
Bir tarafım hep eksik
Karışır her şey birbirine
Gözyaşlarında kaybolur sesim

Hatıralar toplanır gökyüzümde
Sevginle süslenmiş yıllar
Hep gözümün önünde
Öyle bir servet ki bıraktığın
Tükenmez inan babam
Geçse bile asırlar

Seni son görüşümdü
Beni Ankara’ya uğurlamıştın
Neşeliydin, içten gülüyordun
Dilinde renkleniyordu hayallerin
Ben mezun olacaktım
Sen huzurdan pay alacaktın
Hiç hesapta yoktu ki
Ben seni nasıl görmeyecektim

Gurbet ayrılmadı ömrümüzden
Neler sezdim uzaklarda
Derin girdaplarda kaç gece
Soramadım
İçimde cevapsız sorular birikti
Telefon sesinden korkar mı insan
Ben korktum işte
Acılar yağdı bu iklimde topraklarıma
Hüzün kokarım bu yüzden

Şimdi ben de babayım
Ve veda ettiğin yaştayım
Çocuk yanım eksik ya
Hayatla bitmez savaştayım

Yıllar kovalarken yılları
Yokluğundaki karanlık
Aydınlanmadı
Büyüdü çilenin boyutu
İçimdeki yangınlardan
Ve bir inanca tutundum ben
Cennet buluşma yeri
Müjde Allah’tan


Yalvaç - 19.04.2018