Dün bir batkım da o eski albümdeki resmime
Çakmak çakar gözlerim mum gibi ağız çene
İlk resim çekilişim geçmiş tam kırk yedi sene
Şimdi aynaya bakan yüz ben miyim söylesene

İzmir de çekilmiş resmim ben tam ortasındayım
Sağımda rahmetlik yengem solumda ise dayım
O zaman on beş idi tam altmış ikiye bastı yaşım
Eskiden şen şakrak gülerdin ya şimdi yine gülsene

İnsanoğlunun bir gençliği birde hazanı oluyor
Hayat akan bir sudur durmadan testin doluyor
Tomurcuk olup açan gül koklanmadan soluyor
Çiçek susuz yaşamaz derdin hadi bir su versene

Mart bin dokuz yüz altmış gurbete yolculuk var
Köyden şehre gelmişiz hep yabancı insanlar
Şimdi alaylı bakıyor bana albümde fotoğraflar
O günü sendin yaşayan bu gün dünü düşünsene

Ben ozan İsmail im her an mevsimleri yaşarım
Patika yoldan geçtim şimdi karlı dağlar aşarım
Bazen durgun sakin olur bir bakarsın coşarım
Dünleri şöyle hayal edip bugünde yine gülsene